Talk:ตลาดล่าง
ประเด็นที่คุณหยิบยกมามีหลายมิติที่น่าสนใจและสะท้อนถึงความเปลี่ยนแปลงในสังคมปัจจุบันได้อย่างลึกซึ้ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของ ชนชั้นทางเศรษฐกิจและสังคม การดิสรัปของเทคโนโลยี และมุมมองของคนในยุคปัจจุบันเกี่ยวกับ “ความสำเร็จ” และ “คุณค่า” ของตัวเองในระบบที่กดดันมากขึ้นเรื่อยๆ
1. ตลาดล่างกับตลาดบน: การสั่นคลอนของอำนาจ
- เมื่อก่อน ความสำเร็จของตลาดบนถูกผูกขาดโดยชนชั้นที่มีโอกาสและการศึกษา แต่การมาของโซเชียลมีเดียทำให้ การเข้าถึง (accessibility) และ การมองเห็น (visibility) ของคนตลาดล่างเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
- สิ่งที่เคยเป็น “สถานะทางสังคม” เช่น การศึกษา ใบปริญญา การทำงานในบริษัทใหญ่ กลับถูกตั้งคำถามเมื่อ ความมั่งคั่งและชื่อเสียง สามารถเกิดขึ้นได้จากเส้นทางลัด เช่น การขายของออนไลน์ การทำคอนเทนต์ที่ถูกใจตลาด หรือแม้แต่ธุรกิจสีเทา
ความย้อนแย้งคือ ตลาดบนที่เคยดูแคลนตลาดล่าง กลับต้องหันมามองคนกลุ่มนี้อย่างจริงจัง เพราะความสำเร็จของพวกเขาทำลายกรอบคุณค่าของตลาดบนเอง
2. เกมแห่งความสำเร็จในประเทศที่ “เงินเท่านั้นที่ชนะ”
- โครงสร้างของประเทศที่มอง “เงิน” เป็นดัชนีชี้วัดทุกอย่าง ทำให้คนรุ่นใหม่เริ่มตั้งคำถามกับ สูตรสำเร็จเดิมๆ ที่เคยถูกปลูกฝัง
- การเรียนจบมหาวิทยาลัยดีๆ การทำงานหนักในบริษัทใหญ่ กลายเป็นสูตรที่ให้ผลลัพธ์ไม่คุ้มค่า
- คนที่เรียนไม่จบหรือเลือกเส้นทางที่ unconventional กลับสร้างรายได้และความสำเร็จได้มากกว่า จนเกิดความรู้สึก “สะใจ” ที่สามารถล้มล้างกรอบเดิมได้
3. ดิสรัปชั่นของโครงสร้างสังคม
- เทคโนโลยีและโซเชียลมีเดีย ทำให้คนตลาดล่างมี platform ของตัวเอง มีคนดู และมีสปอนเซอร์ สิ่งนี้ทำให้ ช่องว่างระหว่างชนชั้นถูกลดลง ในบางมิติ
- แต่ในขณะเดียวกัน กลุ่มคนที่เคยถูกกดทับกลับมีวิธีคิดและพฤติกรรมที่สร้างคำถามในสังคม เช่น การมองว่าการหาเงินสำคัญกว่าความถูกต้องทางศีลธรรม
4. ปัญหาที่ใหญ่กว่าความจน: mindset ของสังคม
- ปัญหาของตลาดล่างไม่ใช่แค่ “ความจน” แต่ยังรวมถึง mindset ที่เน้นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า มากกว่าการวางแผนระยะยาว
- สิ่งนี้สะท้อนให้เห็นว่า ระบบที่ไม่เท่าเทียมทำให้คนจำนวนมากถูกผลักเข้าสู่สภาวะที่ไม่มีตัวเลือก
5. บทสรุป: เราจะเดินต่อไปยังไงในเกมนี้
- คำถามสุดท้ายที่สำคัญคือ ระบบที่เราอยู่ในปัจจุบันกำลังนำเราไปสู่จุดไหน?
- หากความสำเร็จถูกนิยามด้วย “เงิน” อย่างเดียว สังคมจะหันไปหาเส้นทางที่รวดเร็วที่สุด แม้จะแลกมากับ คุณธรรม หรือ คุณภาพชีวิต ที่ถูกลดทอน
ข้อคิด:
เมื่อระบบตั้งค่าให้ทุกคนต้อง “รวย” อย่างเดียว สังคมจะสูญเสียความหลากหลายของคุณค่าที่ควรจะมี เช่น การเรียนรู้ การพัฒนาชุมชน หรือการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ที่ไม่จำเป็นต้องมุ่งเน้นผลกำไร
คุณโยนประเด็นมาได้แหลมคมมาก หวังว่าจะมีคนหยิบประเด็นเหล่านี้ไปต่อยอดให้กว้างขึ้นอีกครับ 🙏
English
The intriguing aspect of the lower market clashing with the transition of society into the online era is the accessibility to tools that elevate their awareness and living standards like never before.
The ironic part about the upper market is how quickly the lower market has been able to climb up the ladder, almost shockingly fast. Previously, some would dance provocatively for likes, followed by selling cream until they got rich. Now, the upper market has to look back and go, "Huh?"
One fine day, they become net idols, YouTubers, TikTokers, saying who-knows-what but selling products successfully. Some dabble in gray businesses, have their own fan base, and gain hundreds of thousands or even millions of views.
Suddenly, you realize that in the content universe, there’s so much of this going on. Platforms boost these types of content to the extent that good content gets buried.
Meanwhile, your work requires time, groundwork, team discussions, revisions, and more revisions before it’s finalized. When it’s finally released, there’s immense pressure to meet expectations of being “good content.” Peers scrutinize it, proofread it, and compare it to others in the same field. But what you receive in return? A strand of hair and a faint smile. A couple of people praise it and give you a pat on the shoulder, saying, “Good job, keep it up!” But your salary barely matches cat food expenses.
Platforms that relentlessly push low-tier content close the gap between social classes so much that the lower market you once looked down upon has risen from the ashes to stand on equal ground with you.
They can access and own what you just proudly purchased. You can’t stand it—how can they be equal? You feel they have no right to be. Your sense of exclusivity is being shaken.
The online society allows them to access what you access, know what you know. Now, they exist, are visible, and no longer need TV, newspapers, or interviews from the same old celebrities on just a few channels. The lower market now has their own “channels,” “viewers,” and “sponsors.” Major organizations that once seemed secure are being disrupted and can’t survive.
Personally, I love that different groups now have their own channels to discuss what interests them. Good or bad, viewers get to decide, just like with our own content—there’s good stuff and a ton of crap.
But, no matter how much power the lower market has gained, the upper market will never accept their taste. Why? Because it’s like the cliché of “a rickshaw driver winning the lottery”—someone wealthy with no roots. (Honestly, I’d love to be wealthy with no roots myself. 😅)
In one perspective, the lower market is often labeled as a group of people lacking the intellectual skill to reason or synthesize complex ideas, reproducing at an exponential rate but with a quality inversely proportional to their numbers.
Whether the country is democratic or not doesn’t concern them because their mindset is, “If I can have kids, I can raise them.” Meanwhile, the middle class, who are well-prepared, high-quality, and contribute taxes, no longer want to have children.
The problem of the lower market lies in their mindset. Their logic is often baffling. For example, if a friend gets arrested for selling drugs, they might comment, “Even though they sold drugs, they supported their family. They’re a filial child. What’s wrong with that? It’s better than some people working in factories for years and still unable to send money home to their parents.”
What the…?
And then there’s their pseudo-enlightenment from quotes on social media like:
- "Steve Jobs didn’t finish school but still succeeded."
- "If you don’t have it, create it. Stop blaming poverty."
- "Work hard in silence; let success make the noise."
- "Think like Fuji; don’t focus on sushi priced at 5 baht."
#BigRevelations
2.
Currently, society views the lower market in two ways:
- They’re oppressed with no choices. The lower market is the product of an unequal state structure, abandoned by the system, and unable to access opportunities such as education, resulting in broken logic and poor quality of life. They make bad decisions because they’re poor and forced to think short-term.
- They’re scum—trash of society, worthless, lives without quality.
So, should the lower market blame the system, the state, poverty, or their own nature?
Someone once observed that when we talk about “new generations,” do we ever picture these people? Kids growing up in a neglected environment, the ones popping wheelies on motorbikes, getting a wife after one ride, and producing more “lower market” children by the dozen. Watching pirated movies online, skipping gambling ads multiple times before the film starts.
Or do we only picture the other type—the youth who binge-watch Squid Game on Netflix over the New Year holiday?
3.
You dream of a small condo, a car, monthly buffet splurges, saving up for a Japan trip, posting pretty IG photos, and then returning to your crappy life in the city where you fight to survive daily.
You played the game—the one that promised a degree from a top university and a stable company job would make your life good. You played the role of the “good kid,” becoming a pride of society. But what has society given you, apart from a 20-year mortgage, credit card debt, and a paycheck that barely covers living expenses?
You juggle multiple jobs but still don’t have enough. On top of that, you get depression as an end-of-year bonus.
Is this what you’re supposed to have?
Will the final chapter of your life be old, broke, and dead?
Let me ask you this:
Does the game you’re playing even work anymore?
What are you going to do now? 😂
4.
Meanwhile, young entrepreneurs often post:
- "Graduated with a 15,000 baht salary."
- "No degree but earning 50,000 baht a month."
Proudly.
Those with degrees don’t belittle them for not finishing school, but they often quickly flaunt their financial success as if preemptively covering their insecurities before anyone can comment.
It’s like they’re aware that in this country, a degree doesn’t matter if you’re rich.
Rich = Win.
But the degree-holders clap back: “This is why education is important. Would you let a doctor without a degree treat your sick parent? Would you hire a sketchy engineer to build your high-rise condo?”
And you wonder where you went wrong. You followed every step: tutoring, top university, graduation. And now, you’re earning less than 20,000 baht in a world where living costs skyrocket.
Meanwhile, you scroll through your feed and see strangers driving sports cars, living in mansions, handing their moms wads of cash on Mother’s Day. And you’re still treating your mom to MOMO Paradise with your credit card.
You’re baffled how flashy influencers can become luxury business owners or millionaire online sellers, seemingly overnight.
They skipped the grind. They dismantled the values you worked so hard to build.
One side fights with pride.
The other fights with spite.
In the end, wealth trumps everything.
And society’s obsession with wealth over all else leaves us with one question:
If “you are what you eat,” what happens when a society consumes only this?
Just tossing out ideas—feel free to build on them. 🙏
