หิวแสง

ถ้ามึงหิวแสงขนาดนี้มึงไปเกินเป็นพืชเถอะ

🧠 "หิวแสง" อาการป่วยทางความสนใจที่ไม่ได้เกิดแค่ในฟีดดราม่า แต่แพร่กระจายได้เหมือนไวรัสในโลกอินเทอร์เน็ต

ในยุคที่ "แสง" (ความสนใจ) กลายเป็นสินทรัพย์ใหม่ที่ซื้อไม่ได้ด้วยเงิน แต่แลกมาด้วยความหน้าด้านและการโพสต์อิหยังวะ อาการ "หิวแสง" จึงไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ แต่เป็นปรากฏการณ์ทางสังคมที่สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคน—แม้แต่กับคนที่มีบ้านหลังใหญ่ รายได้หลักล้าน และชื่อเสียงระดับโลก เช่น J.K. Rowling

🌟 หิวแสงคืออะไร?

"หิวแสง" ไม่ใช่อาการทางกาย แต่เป็น โรคทางจิตสังคมที่เกิดขึ้นเมื่อสมองต้องการโดปามีนจากการเป็นศูนย์กลางของความสนใจ บางคนอาจเริ่มจากการโพสต์รูปแมวหรือกาแฟ แต่เมื่อยอดไลก์ไม่พุ่งตามต้องการ พวกเขาก็จะขยับสู่ขั้นที่เรียกว่า “ด่าหาเรื่อง” หรือ “ทัวร์เรียกวิว” ซึ่งเป็นเวอร์ชันดิจิทัลของการตะโกนกลางตลาดว่า "มองฉันสิ!"

📌 JK Rowling: จากผู้สร้างโลกเวทมนตร์ สู่ผู้สร้างสงครามบนทวิตเตอร์

ไม่มีอะไรที่บ่งบอกอาการหิวแสงได้ชัดไปกว่าการที่ เศรษฐีนักเขียนผู้ไม่มีใครรังแก ลุกขึ้นมาทวิตด่าคนที่เป็น Asexual โดยกล่าวหาว่า "เป็นกลุ่มที่สร้างความน่าสงสารปลอมๆ" (Fake Oppression) ทั้งที่กลุ่มนี้แค่ใช้ชีวิตของตัวเองเงียบๆ ไม่ได้ขออะไรนอกจากอย่ามายุ่งกับความเงียบสงบของพวกเขา

และแน่นอนว่า...ทัวร์ลงจ้า 🚍💨

🪞 ทำไมคนที่มีทุกอย่างถึงยัง "หิวแสง"?

เพราะแสงมันเสพติดไงคุณพี่!

การได้รับความสนใจในยุคนี้คือรูปแบบหนึ่งของ การยืนยันตัวตน เมื่อโลกหมุนรอบไลก์ แชร์ คอมเมนต์ และ #เทรนด์ทวิต ผู้ที่เคยอยู่ในสปอตไลต์อาจรู้สึกกลัวว่าจะถูกลืม และนั่นคือจุดเริ่มของการกระโดดขึ้นเวทีโดยไม่สนว่าเวทีนั้นจะเป็นเรื่องดี เรื่องเหี้ย หรือเรื่องไม่เกี่ยวอะไรกับตัวเองเลยแม้แต่น้อย